Yokluk….!

10 gün önce başlığı yazmıştım. Her nedense bir türlü gitmedi buradan.

Bilgisayarımı açıp kapatmama rağmen burada hala.

Yaz diyor. Başlığı yazdın gerisini getir.

Yokluğu yoksun bırakma.

Yokluk, zor.

Sevginin yokluğu,

Paranın yokluğu,

Sıcaklığın yokluğu,

Aşkın yokluğu,

Boşluğun yokluğu,

Yokluğun yokluğu zor.

Yoklukta var oluyor insan diyor büyüklerimiz.

Yokluk öğretiyor hayatı, zamanı, aşkı.

Hayatın değerlerini, paylaşmanın önemini.

Sevginin önemini.

Gecenin ne kadar uzun olabildiğini, yada ne kadar kısa olabileceğini

Ne kadar yorulman gerektiğini, Ne kadar çalışman gerektiğini,

Eksikliklerini, fazlalıklarını gösteriyor sana yokluk.

Hiçlik değil ama yokluk.

Sadece elinde olmasını çok arzuladıklarının, elinde olmaması demek sadece.

Bazılarının yokluğuna alışmak zorundasın.

Bazıları ise aslında kendi eksiklerimiz.

Yapmadıklarımız, yapmaya üşendiklerimiz, yapmaya korktuklarımız, yeterince çabalamadan başaramadıklarımız, çabaladıklarımız ama yetersiz kaldığımız. Kısaca korkularımız....

Korkularımız bizim yokluğumuz......

Kendi yaratığımız dünyada yaşamaya çalışıyoruz...

Bir de korkularımız çıkartabilsek hayatlarımızdan.

Yokluğun olmadığı hayata adım atabileceğiz....

HB

Küf

Kaç kere  küf ile karşılaştınız hayatınızda?

Ne kadar zaman küf kokusunu çektiniz ciğerlerinize?

Kokusunu bilimisiniz?

Elleriniz hiç küflendi mi?

O simsiyah ama aslında yeşilim tırak renk bulaştı mı ellerinize?

Yapıştı mı hayatınıza o renk hiç?

Geçmişle yüz göz oldunuz mu? İstemeden olmuş olsa bile?

Küf sadece sizin ummadığınız zamanda karşınıza çıkar.

Hiç beklenmedik yerde, beklenmedik zamanlarda.

Şaşırtır, kirletir her şeyi.

Bence hayatın, yaşayan tarihidir. Siz ne kadar uzak durmaya çalışırsanız çalışın bir gün bulaşır elinize..

Temizlemek istemezsiniz çünkü sizin hayatınızdır elinize bulaşan.

Kapının dışına koyarsınız, sizden uzaklaşsın diye, kokusu kalır elinizde.

Güneş görmemesi iyidir. Gün ışığında daha da koku verir.

En kısa zamanda çıkartırsınız hayatınızdan ama nasıl hayatınızı silemezseniz, küf kokusu da kalır burnunuz da ona alışana kadar...

Nedense sadece hayatımızın hatırlamak istemediğimiz anıları küflenir.

Mutlu anılar her an daha parlayarak girer hayatımıza, kiri pası, küf’ü siler atar hayatımızdan..

Haftasonubabasi